Dat converseren niet zomaar praten is, bewijzen de vele handboeken over ???de kunst van de conversatie???. Heel wat achttiende-eeuwse auteurs en filosofen lieten hun gedachten gaan over ???het plezier en de pijn??? van de conversatie. Ze hadden het over een gesprek tussen gelijken, een informele uitwisseling van idee??n en informatie, zonder een concreet doel te dienen. Een goede conversationalist kenmerkte zich door wit, humor, belezenheid, luisterbereidheid, zelfbeheersing en good manners. Fanatisme, dogma???s, vleierij en vulgaire dubbelzinnigheden waren uit den boze. Het gesprek voltrok zich in een sfeer van luxe en vrije tijd. De conversatie was zowel een intellectueel spel als een sociaal gebeuren in clubs en koffiehuizen. In de ???salons??? soms ook een eufemisme voor seks. ???Faire la belle conversation??? was een hooggewaardeerd talent. Sindsdien is het met de conversatie alleen maar bergafwaarts gegaan, dat houden cultuurpessimisten ons toch voor. Small talk mag dan wel sociale banden smeden, de vaardigheden voor big talk lijken we onderweg te zijn verloren.