Dit gesprek, even onbeteekenend
als hoffelijk, werd slechts gevoerd
omdat stilzwijgen onbeleefd zou
zijn geweest.
P. van Limburg Brouwer


JAN:
Heren houwers, vriendelijke Kruissoldaten! Sedert ons laatste gesprek genoot ik persoonlijk verkeer noch omgang in verbum. God kan met de mensen converseren waar hij wil en wanneer. Een prater als ik is soms geboden beenloos te blijven, zelf te scrupuleus om mijn mes te presenteren. Ik zeg voorwaar: zo blijft het vlees ongeslagen! Here, och! Zenig deze spijzen!

PIET:
Het rondomliggende vlees is allemaal veel te verwijderd om eens flink in vrijer gebruik of kutcommercie conversatie mee te houden, zoals vroeger inzonderheid (al dan niet voorafgegaan door vleselijk enzovoort) in toepassing op worst en lendenlap. Proost!

DIRK:
Gezegend zij het vlees! Geef de patatten even door ???

PIET:
Heb ik getrouwd zijnde met tienmaal andere getrouwde vrouwen ongekuiste gesprekken gevoerd, tegen alle geboden in met uwer naasten man of vrouw. Ach, immers, zult niet ???



JAN:
Aan mijn lijf g????n zult! Je hebt, hoop ik, toch niet geconverseerd met de mijne?

PIET:
Welnee. Het was in Parijs, aan de Seine.

DIRK:
Mijn eerste vrouw oud geworden en vanwege haar complexie (v????r zowel als achter) zozeer niet geneigd de uitgesproken zegen, noch huis-, noch tuin-, noch keukenbabbel te geven of te nemen ??? Zozeer niet geneigd tot conversatie met mij, haar rechtens gegeven en krachtens signatuur eigen Man. Zodra mij dit geworden was, sprak ik een ander verouderd exemplaar van beduidend levendiger complexie zomaar in de slagerswinkel aan. En dit ex. ook daadwerkelijk het magerste en het vetste toegediend. Reik me de hesp even aan ??? Merci!


Lees meer in De wederkerigheid van woorden.