Uit de inleiding van Patrick Bassant:

In 1920 snijdt Frans Masereel de prenten van wat later zijn favoriete boek zal worden, L’Idée.¹ Deze beeldroman bestaat uit 83 houtsneden waarin het verhaal verteld wordt van de idee, die ten tonele komt, dwaalt, een man ontmoet aan wie ze de idee doorgeeft. Haar geliefde wordt hiervoor gestraft en geëxecuteerd. De idee neemt zich voor om een betere manier te vinden door zich aan zoveel mogelijk mensen kenbaar te maken. Via de nieuwe massamedia zoals krant, radio en film weet ze iedereen goed op te poken en uiteindelijk lukt het haar om mensen met elkaar van gedachten te laten wisselen, misschien wel over haar, haar idee. 

(...)

Vergezocht is het dus niet om L’Idée van Masereel te interpreteren als een graphic poem avant-la-lettre. Bij het samenstellen van deze focus rond de graphic poem namen we L’Idée dan ook als vertrekpunt. We vroegen aan een selectie van auteurs en illustratoren om een eigentijdse versie te creëren van deze oer-graphic poem en daarmee het genre te onderzoeken. Masereels keuze voor een pure, grafische taal in zwart-wit leek ons daarbij een extra uitdaging en een belangrijke keuze voor de kunstenaars was natuurlijk tekst of geen tekst?

Hierbij vind je de link naar L'Idée van Frans Masereel en Berthold Bartosch.