Ik krijg de grootste dromedaris toegewezen. Zijn naam is Casanova, de leider van de kudde. Casanova leidt onze minikaravaan tijdens het vallen van de avond de Palmyreense woestijn in. Die nacht slaap ik in de open lucht, onder een duizendsterrenhemel. Pas de volgende dag bezoek ik de ru??nes van Palmyra die midden in de Syrische woestijn liggen.

Deze palmenoase inspireerde de Franse filosoof Constantin-Fran??ois De Volney tot een werk over verval, getiteld Les Ruines: ou, m??ditation sur les r??volutions des empires (1791). Op zijn vijfentwintigste vertrekt Volney naar Egypte. Hij sluit zich op in een Koptisch klooster en woont daarna nog twee jaar in wat nu Syri?? en Libanon is. In Palmyra zwerft Volney drie dagen achtereen door de ru??nes. Hij installeert zich in een tempel gewijd aan de Zon en maakt gebruik van de gastvrijheid van arme Arabische herders die hun intrek hebben genomen in een hut op de voorhof van de tempel. In zijn boek beschrijft Volney met een flinke dosis pathetiek hoe de ru??nes van Palmyra hem tot nadenken aanzetten over de vergankelijkheid van wereldrijken en zijn hoofd vullen met ???de meest serieuze en diepzinnige contemplaties???. Hij stelt zich het Palmyra van weleer voor: een karavaanstad op de Zijderoute, een schakel tussen Oost en West. Net op het moment dat deze gedachten hem te veel worden, ziet hij een bleke verschijning tussen de pilaren van een naburige tempel. De figuur begint te spreken:

'Als je voor een moment het prestige dat je zintuigen fascineert weet op te schorten, als je hart de taal van de rede kan begrijpen, bevraag dan de ru??nes! Lees de lessen die ze je presenteren!'

Het vervolg van deze tekst lees je in de papieren versie van DW B 2016 2.