Met haar afstudeerproject Portret van Ine (2003) zette Sara Claes zich nochtans meteen op de kaart als een vrij klassieke portretfotografe. Ik raakte niet uitgekeken op die serie indringende, melancholische portretten van de zus van de fotografe ─ haar model sinds 1998. Het zijn tegelijk lichtstudies, emotionele radiografieën en gedaanteverwisselingen. Sara Claes werkt nog steeds analoog, maar trok het register van haar beeldwereld en haar omgang met het medium fotografie wijd open. De ongoing serie Une histoire personnelle – waar deze beeldsequens voor DW B het dichtst bij aansluit – is haar meest eigenzinnige fotowerk. Open, evocatieve kleurbeelden aaneengeregen tot een short story of een trailer voor een film. De suggestie is dromerig en romantisch, de verbindende code eerder muzikaal dan narratief of waarheidsgetrouw. De serie bestaat uit trouvailles en geïsoleerde details uit de grauwe alledaagsheid van het decor, zoals fel gekleurde snoepjes op kasseien, roze bloesems op de stoep, een doodgereden hert op het asfalt en een close-up van een druppel intens rood bloed. Vaak roept een beeld plots herinneringen op (ook voor de fotografe zoals blijkt uit de titel ‘reminds me of you’) en onvermijdelijk blijft dat bijzondere moment ongrijpbaar. Misschien is het net die efemere lichtheid van haar beelden die bekoort, in tegenstelling tot veel fotografie die de dingen doet verstenen in een al te letterlijke, frontale weergave, die wil aanklagen of vasthouden. Bij Sara Claes treft de fascinatie voor ‘de schoonheid van wreedheid’, en ‘gevoelens van verlatenheid en melancholie’.
       Sara Claes fotografeert met gesloten ogen, languit liggend tussen de grassprieten en de veldbloemen. Toch suggereert ze dat met een maximale ontvankelijkheid de menselijke perceptie kleine epifanieën kan ontfutselen aan de meest onverwachte en diverse aspecten van de materiële wereld. Zoals stukjes piepschuim met sprietjes groen drijvend in een riool plots kantelen in het decor van een surrealistisch en magisch sprookje …


Keuze en tekst: Inge Henneman (FotoMuseum Provincie Antwerpen)
Vormgeving: Luc Derycke