Peter Beyls (°1950) is een interdisciplinair kunstenaar. Hij ontwikkelt computerprogramma’s waar hij visuele kunst en muziek creëert. De geselecteerde beelden horen tot de reeks ‘Drawing is a Thinking Machine’.

Peter Beyls aan het woord:
‘Nog niet zo lang geleden drukte ik mijn enthousiasme over handmatig tekenen uit in de zin “Drawing is a Thinking Machine”. Tekenen kan wat zichtbaar is in de natuur reflecteren, maar ook het onzichtbare waarneembaar maken in de stoffelijkheid van het tekenmedium. Zichtbare tastbaarheid wordt opgewekt door de activiteit van het tekenen zelf, waarbij het potlood het ultieme interactieve medium is. Manueel tekenen belichaamt een receptief instrument dat het genereren van ideeën effectief ondersteunt. Op het eerste gezicht is dit volledig in tegenstelling tot het digitale medium. Bijgevolg bestaat de uitdaging voor de digitale media erin om intieme interacties tussen mens en machine vanuit twee perspectieven te ondersteunen. Ten eerste is er spontane negotiatie volgens het principe van wederzijdse beïnvloeding: mens en machine creëren in een gemeenschappelijke inspanning en een gedeeld initiatief. Dit vereist een machine die gevoelig is voor sensuele parameters en die expressief lichamelijk engagement daadwerkelijk accommodeert. Ten tweede is het wenselijk dat bemiddeling tussen mens en machine op een diep cognitief niveau onderzocht wordt. Dit is mogelijk door aspecten van menselijke creativiteit in machinemodellen met een hoge graad van abstractie in te voeren. Van daaruit kunnen we peilen naar alternatieve vormen van artificieel gedrag in machines en het autonome gedrag van machines bestuderen. Bovendien tasten we de uitersten van het medium af, door bijvoorbeeld hybride structuren te creëren die organische en synthetische elementen combineren en zo het leven zelf in vraag stellen.

Mijn werk ontwikkelt prototypes om de draagkracht van een willekeurig idee te valideren, om het ingesloten potentieel te laten ontkiemen. Dit soort onderzoek integreert artistiek intuïtief denken en wetenschappelijke logica. De benadering is per definitie interdiscipli- nair omdat ze esthetische problemen confronteert met methodes die ontleend zijn aan de wetenschap. Hoewel, bij de start van de eenentwintigste eeuw lijkt het niet langer zinvol het verschil tussen wetenschap en kunst te onderlijnen. De vroegere monolithische kennisstructuren zijn vervangen door kennis verspreid in globale netwerken, wat helpt om een nieuwe voorstelling van wetenschap en cultuur te vormen. Hieruit ontstaan wellicht ook nieuwe hybride voornemens die het hoofd kunnen bieden aan de huidige socioculturele uitdagingen en de schrijnende globale socio-economische en humanitaire vraagstukken.

Tekenen met of zonder machines onderschrijft het principe van de onzekerheid; het stelt vragen over begrippen als identiteit, autonomie, vrijheid, representatie en betekenis. Teke- nen als software impliceert het speculatief formuleren van suggesties in een programma. Het programma uitvoeren levert commentaar op de intenties van de schrijver, software is daarom een medium van artistieke introspectie. Drawing is a Thinking Machine verwijst naar de dynamiek van dit proces; een samenspraak tussen mens en machine, talrijke vluchtige, eenvoudige opvattingen in open confrontatie in een klimaat van relatieve onzekerheid.’

Peter Beyls, Foz do Douro, 14 mei 2015