Vertaald uit de Engelse vertaling van Patrick McGuinness door Ortwin de Graef en Erik Derycke

Liviu Campanu (1932-1994) was een dichter en universiteitsdocent uit Boekarest die uit de gratie van het Ceause??cu-regime viel. Nadat hij gedichten had geschreven over de vernieling van het oude Boekarest werd Campanu uit de Schrijversbond gezet en aangeklaagd als een ???reactionaire nostalgist???. Hij werd ontslagen uit zijn positie aan de Universiteit van Boekarest en in 1984 uitgestuurd om een onderwijscentrum voor arbeiders te leiden in Constan??a, de stad aan de Zwarte Zee die, onder haar toenmalige Romeinse naam Tomis, onderdak bood aan Ovidius tijdens diens jaren van ballingschap. Campanu???s bescheiden maar geconcentreerde po??tische ??uvre bestaat uit droeve bezinningen over plaats en plaatseloosheid, en over een bijzondere soort precaire verveling die het intellectuele leven in een totalitaire staat kenmerkt.

            Hij werd nooit gearresteerd en had het in materieel opzicht niet moeilijker dan veel van zijn landgenoten die de beproevingen van de Ceause??cu-jaren moesten ondergaan, maar zijn bewegingsvrijheid was wel beperkt en hij mocht Constan??a niet verlaten. Nadat hij uit de Schrijversbond was gezet werd hij ook geweerd uit de literaire en culturele tijdschriften, al werd wel af en toe naar hem verwezen door offici??le critici. Een van die critici noemde Campanu???s gedichten ???variaties in mineur op een bourgeois Ovidius-complex???, een frase die Campanu zo beviel dat hij ze gebruikte als titel van een van de drie dichtbundeltjes die hij in eigen beheer liet drukken en verdeelde onder zijn vrienden. Naast deze bundeltjes bestaat zijn verzameld werk uit een boek gepubliceerd door de staatsuitgeverij in 1976 (een tijd van relatieve culturele openheid in Roemeni??), en nog een map gedichten en notities die gevonden werd na zijn dood. Het was Campanu???s bedoeling om dit materiaal samen met de bundeltjes uit te geven in ????n volume met als titel Stad van Verloren Wandelingen, een allusie op de vernietiging van het oude Boekarest waar hij nooit naar terugkeerde, zelfs niet toen het hem weer toegelaten was.

            Na de val van Ceause??cu in 1989, waarvan volgens een verblufte criticus ???zijn po??zie geen spoor bevat behalve dan in de vorm van een verzuim zo schokkend dat het hele werk overweldigt???, werd Campanu zijn oude job en een zitje in het bestuur van Roemeni??s belangrijkste literaire tijdschrift aangeboden. Om nog steeds onduidelijke redenen wees hij dit aanbod af en bleef hij in Constan??a tot zijn dood.

De vertaalde gedichten lees je in de papieren versie van DW B 2017 2.