Op 2 december 2016 overleed Paul de Wispelaere in zijn woonplaats Maldegem. Hij werd geboren in 1928 en was een van de laatste ??n bekendste vertegenwoordigers van de generatie prozaschrijvers die in de jaren 1960 aan de vernieuwing van de Vlaamse roman werkte. Was hij in die jaren vooral bekend als essayist en als verdediger van complexe romanvernieuwingen zoals de Franse nouveau roman, dan brak hij eind jaren 1970 door als romancier met het toegankelijke en lyrische Tussen tuin en wereld (1979). Voor dat boek kreeg hij in 1982 de driejaarlijkse Staatsprijs voor proza. De roman kreeg twee vervolgen: Mijn huis is nergens meer (1982) en Brieven uit Nergenshuizen (1986). Samen met het dagboek Het verkoolde alfabet (1992) vormt deze trilogie het bekendste werk van de auteur.

De volledige tekst lees je in de papieren versie van DW B 2017 2.