Altijd weer die Kim Kardashian die met haar ass de balans eruit bouncet

Het is de warme zone die me terug het bed in trekt

en me voor de tweede keer over je gezicht laat klaarkomen.

De champagne die het glas op het achterwerk van Kim Kardashian

uit bruist.

De bloedspetters op het gelaat van een salafist

na een rituele marteling. De maatschappij verwijt: de bloedspetters

op het gelaat van een salafist na een rituele marteling

fixeren stuk voor stuk de intenties van het salafisme.

De deukjes in het hoofd van Peter Verhelst.

Het is je onvermogen zelfmoord te plegen dat me vermaakt.

Kristalhelder.

Ik wou van de zondag graag een kindvrije zondag maken. Ik eis het.

Het overslaggebied dat voornamelijk werkloosheid exporteert

als een virus zonder remedie.

De stuiptrekkende hitte boven de rails in de verte.

Deze warme zones broeien als mijn hand ze warm houdt, zoals een hand

het gegil binnensmonds probeert te houden tijdens een verkrachting.

Het is mijn hand die mijn gegil

binnensmonds houdt tijdens mijn verkrachting.

[camera clicks]

Mijn wensdenken gedijt niet in het klimaat van haat. De lagedrukgebieden

zonder ontzag voor de regen die onze voorhoofden

een huid als van een golfbal geeft.

De andere gedichten lees je in de papieren versie van DW B 2016 4.