Op deze pagina's is het archief van DW B terug te vinden. Voor de actuele website ga naar: http://www.dwb.be

Het afscheid

Verschenen in: Het immateriële
Auteur: Karel Geeraedts

Op de eerste verdieping van een pand aan Boulevard de la G. zat over een houten bureau gebogen, in het zwakke schijnsel van een straatlantaarn, een jongeman. Hij las. Het was nog vroeg en hij was net opgestaan.

        De avond tevoren had een grote onvrede met de wereld hem onder de wol doen kruipen en het was diezelfde onvrede die hem deze ochtend het bed had uitgejaagd. Onder zijn donkere, ongewassen haar stak een spits gezicht. Het zag wat bleek om de neus, eronder verkende een blond, donzen snorretje voorzichtig zijn terrein. Zijn wenkbrauwen staken sterk af tegen het grijsblanke voorhoofd en gaven zijn gezicht een achterdochtige, bijna verbeten uitdrukking, om van zijn ogen nog maar te zwijgen die verborgen lagen in hun diepe kassen. 

        De jongen zat aan het raam. Enkele minuten nog, een halfuur hooguit, totdat de dageraad als een enorm doek over Parijs gespannen zou staan en de trottoirs zich zouden beginnen te vullen met voorbeelden van de haastende mens, fatsoenlijk gekleed, op weg naar de winkel, de bar-tabac, of het zakendistrict waar hij zijn geld verdiende. Als de straat eenmaal zwart zag van deze brave burgers, dan keek de jongen altijd even op van zijn lectuur en staarde hij uit het raam. ‘Centenjagers,’ snoof hij dan, ‘broodaanbidders.’ En als het niet zinloos was geweest, dan had hij ook nog naar beneden gespuugd.

        Het was Jean-Henri Babourin, zoals geschreven stond op het naamplaatje naast de deur. Er stonden geen andere namen bij de bel. Sinds de plotse dood van zijn beide ouders, enkele jaren terug, bewoonde en beheerde Jean-Henri het appartement alleen. Met het huis hadden zijn erflaters hem een volwaardige bibliotheek nagelaten die hij driftig doorspitte. Ook nu lag voor hem een boek opengeslagen dat zijn moeder, uitgaande van de opdracht op het schutblad, gekregen had ter gelegenheid van haar drieëntwintigste verjaardag.

        Zo vulde hij dan gebogen zijn dagen. Tussen de hoofdstukken door spuide hij zijn gal over de wereld die onder hem door trok, om daarna weer verder te lezen,  roerloos, het hoofd op twee handpalmen rustend, totdat de bladzijde omgeslagen moest.

 

 

 

Het vervolg van deze tekst lees je in de papieren versie van DW B 2015 3.