Een brood een brood

Jack kwam om kwart over twee aan, gespannen 

en stijf van de spijt. ‘Is er iets om te drinken

kan iemand iets vers voor me bakken?’

Iedereen werd geroepen, we stonden als kinderen

met de verkeerde ledematen. Nooit was het hier 

in de tuin in de schuren die aan onze akkers grensden 

gelukt de juiste proporties aan te brengen. 

Het kan niet de bedoeling zijn om iemand 

in een somberder licht te stellen alleen omdat 

geen van ons de verhoudingen kende.

Het beeld had van de schaduwen te lijden.

Veel viel er niet te herkennen, wel de gebrekkige smaak

en de jeugdige voorkomens.  

Hoewel Jack met nauwelijks verholen tegenzin 

een brood een brood noemde 

kon hij met een glimlach besluiten, voordat 

de dodelijke stilte zich prachtig over het dal uitspreidde.

Het verhaal deed de ronde dat het genie van Jack

niet tegen de muggen en de aanhoudende regen 

opgewassen bleek. Bij het zien daarvan krijgt hij koorts

vindt alleen de woorden die niet ter zake doen.

Kracht is het, en blind geloof misschien, dat hij 

de muggen doodsloeg en aan de regen alles toeschreef

waarmee hij onze emoties kon kalmeren.  

Gelukkig waren we aan de winnende hand en met 

extra inzet van ook de jongere zonen en dochters 

kon de overwinning ons niet meer ontgaan. 

We zwermden uit met onzinnige woorden 

meer zat er niet in. 

Tot voor enkele jaren schrok ik nog vaak wakker 

van de beelden die zich toen gevormd hebben. 

Wat klopte

hebben we aan Jack te danken.