Ik heb een vriendelijk karakter maar ben vergeetachtig, hoewel ik de neiging heb alleen belangrijke dingen te vergeten. Een paar ochtenden geleden lag ik in bed te luisteren naar het geluid van rustig gehamer afkomstig uit een gebouw in de buurt. Om de een of andere reden moest ik daardoor denken aan de lente om te weten wat het was. Al luisterend hoorde ik ook een man en een vrouw met elkaar praten. Ik kon hen niet goed horen maar het leek me dat ze het hadden over het werk dat werd verricht. Daar moest ik om glimlachten, ze klonken als goede, lieve mensen en ik gleed terug in mijn dromen toen de telefoon ging. Het was niemand.

Sommigen hiervan zijn misschien mensen die met iets in de wereld te maken hebben. Ik wil weggaan, op een donkere nacht, en de mensen en de regen achterlaten maar daarvoor zit ik te veel in mijn ego??stische gedachten en verlangens verstrikt. Wil het toch gebeuren dan moet ik in slaap zijn en al aan mijn zelfontdekkingsreis rond de wereld zijn begonnen. Je ontmoet dan vast veel mensen en je hoort veel vreemde dingen zeggen. In zekere zin houd ik daar wel van maar wou dat het ophield omdat het onverwachtse ervan ingaat tegen mijn verlangen om in een voortdurende, doelbewuste beweging rond te draaien. Om thee te drinken uit een samowar. Om met stokjes te eten in het land van de Aziaten. Om door de bijen van de zon gestoken te worden zonder dat het ertoe doet.

De meeste dingen doen er niet toe maar een oude vrouw die ik ken voorspelt altijd doem en ellende en haar profetie??n doen ertoe hoewel ze misschien nooit vervuld zullen worden. Dat is een reden waarom ik me niet te veel zorgen maak maar ik vertel haar graag dat ze gelijk heeft maar ook ongelijk omdat wat ze zegt niet zal gebeuren. Maar hoe kan ik of iemand dat weten? Want de seizoenen dienen zich aan in hun rustige tempo en je neemt een snufje van elk ervan, naar behoefte en wat ervan achterblijft. Niet zo lang geleden was ik hierover in verlegenheid maar nu is het te laat. De avond komt en de populieren laten zijn sterren gisten. Het draait allemaal om dit observatorium dat een gil vult.

Vertaald door Han van der Vegt

De andere gedichten lees je in de papieren versie van DW B 2014 4.