Linkerpaneel


In de deuropening staat een vrouw van ongeveer dertig jaar, met haar rechterkant naar de kijker toe. Ze staat meer dan half in de schaduw, zodat haar gelaatstrekken amper te herkennen zijn. Ze draagt een licht nachtkleedje, dat tot halfweg haar dijen komt. Ze houdt haar rechterbeen licht geplooid, alsof ze zich wil afwenden van de blik van een toeschouwer, die er, gezien haar verzonken houding, wellicht niet is. Spaarzaam licht valt door de deuropening op haar schouder, haar rechterheup, haar arm en hals. De tenen van haar ene blote voet verdwijnen onder een op de grond liggende handdoek. Haar rechterhand ligt op haar bovenbeen, de vingers haken in de onderkant van het nachtkleedje, alsof ze erin grijpt. Daardoor is het amper zichtbaar dat ze met de andere hand een mobiele telefoon tegen haar linkeroor gedrukt houdt. Haar blik is op iets voor haar gericht, niet verder dan de halfopen deur. Op de deurlijst valt een ovale lichtvlek, een weerspiegeling in de glansverf. Het hout is wit geverfd, slordig, met hier en daar een aflopende druppel als een gestolde traan. De lijst omgeeft de vrouw als een kader zonder grond; haar licht vooruitgeschoven voet lijkt uit de lijst te komen. Haar gezichtsuitdrukking is niet goed te zien, maar de gebogen houding laat iets van spanning vermoeden, misschien door het telefoongesprek dat ze aan het voeren is. Op de vloer net voor de handdoek ligt een kapot wijnglas op de plankenvloer, een grillige vlek loopt van de scherven naar de handdoek. De vlek vormt de enige kleur in een verder geheel zwart-witbeeld. Op het nachtkleedje is ook een dergelijke vlek te zien, maar die is in zwart-wit. Boven de deurlijst hangt een klok, waarvan de wijzers op tien over tien staan.


Lees meer in Passies omtrent Rogier.