Wie de krant openslaat of langs televisiekanalen zapt, wordt overdonderd door taferelen vol passie en emotie. Mensen huilen ???de tranen van vorige levens, ze verslikken zich in het verdriet van al die andere mensen, van vroeger, van pijn, van al die woestijntochten waar de mensheid doorheen is gegaan, van ontbering??? (Luk van den Dries). In de middeleeuwse kunst was dat niet zo. Emoties werden nauwelijks of niet getoond. Stabiele, tijdloze beelden primeerden. Wanneer de paneelschilder Rogier van der Weyden (Doornik 1400 ??? Brussel 1464) tranen en emotioneel geladen taferelen laat zien, is dat voor de kunst uit onze streken helemaal nieuw.
       In een van zijn hoofdwerken, het Miraflores-altaarstuk dat koning Juan II van Castili?? in 1445 aan het kartuizerklooster Miraflores nabij Burgos schonk, brengt Rogier van der Weyden de drie meest bewogen momenten uit het leven van Maria samen: op het linkerluik haar maagdelijke moederschap, centraal de pi??ta en op het rechterluik de catharsis na de opstanding. Van der Weyden ??? mogelijk geholpen door theologen ??? heeft hier een groots iconografisch en overtuigend dialectisch programma samengesteld waarin zijn hele oeuvre, of toch een groot deel ervan, is vervat. Ik kies het als rode draad van mijn verhaal.


Lees meer in Passies omtrent Rogier.