Wanneer noemen we een scenario 'onmogelijk'? Waarom krijgt de uitdrukking vaak een pejoratieve connotatie? Als een scenario onmogelijk blijkt te zijn, is dat dan een reden om het af te schrijven? Moet er geen vrijplaats komen in onze literatuur, een toevluchtsoord voor alle scenario's die nooit de werkelijkheid kunnen halen? Gedreven door die vragen vroeg Maud Vanhauwaert enkele schrijvers om een onmogelijk scenario te schrijven. Ze kregen de vrijheid om zowel het begrip 'scenario' als 'onmogelijk' op een hoogst eigen manier te interpreteren. Ze gaf hun ook een aantal regels mee die ze naar hartenlust konden hanteren, parodi??ren of negeren. De opdracht genereerde heel verschillende teksten van Dick Tuinder en Aryan Kaganof (twee filmscenaristen), Hanneke Hendrix, Delphine Lecompte, Bernhard Christiansen, Rebekka de Wit, Frank Keizer, Rozalie Hirs en Leentje Vandenbussche.

        Voorts in dit nummer: een citybook van Tim Etchells, po??zie van Annemarie Estor, proza van Jan Buts, 'Boeken' door Bart Vervaeck en  Sven Vitse en Jeroen Dera en de 50e,  laatste keer tijdschriften van Sven Vitse. 

         Beelden in dit nummer zijn van Ruud Ruttens.