Op deze pagina's is het archief van DW B terug te vinden. Voor de actuele website ga naar: http://www.dwb.be

Monoloog van de melancholische kunstenaar II De sombere man

Verschenen in: Jan Lauwers
Auteur: Jan Lauwers


Monoloog van de melancholische kunstenaar
II

De sombere man

 

Vrij naar Oriana Fallaci, Intervista con la storia (Interview met de geschiedenis).



Ik ben een beetje zonderling, of bizar, als u dat liever hebt. Een beetje onbegrepen ook, of onbegrijpelijk, als u dat liever hebt. Maar ik heb ongeschonden overtuigingen en een onveranderde persoonlijkheid. Jullie vinden me krankzinnig, megalomaan en verdorven en mijn eigenaardigheid schandalig en jullie hebben niet het flauwste vermoeden dat het misschien een intelligente manier is om de zaken beter te begrijpen en te verwerken. Ik ben gevoeliger dan ik lijk en denkt u nu echt dat een man die de vernederingen heeft doorstaan die ik heb doorstaan, de laster heeft moeten dulden die ik heb moeten dulden, nog enig belang kan hechten aan wat voor uiterlijkheden dan ook?  Toch zie ik er anders uit, zegt u, maar ik vraag u wat is anders?

 

Ik ben niet de lijdende man, of de man die lijdt, als u dat liever hebt. Ik ben in de rouw en ik denk niet meer na over de avontuurlijke tijd van weleer. Toen ik nog vijf vrouwen tegelijkertijd kon beminnen. De tijd dat ik dacht dat heel de wereld stilstond behalve ikzelf.Ik ben misschien wel excentriek en bekijk de wereld niet zoals men die ons voorhoudt maar met het hoofd lichtjes schuin naar achteren en ik vind niks vanzelfsprekend. Want vanzelfsprekendheid is laf, schandelijk en gemeen. En ook tamelijk stom.
 

Maar nu even serieus, als u dat liever wilt, inmiddels weet iedereen dat men me wil liquideren. Al heel lang droomt men ervan me uit de weg te ruimen. Men wil me verpletteren, vermorzelen, vertrappelen als een slang. Maar het lukt hen niet omdat ik mijn hart en mijn hersenen verstop telkens als ik in de openbaarheid treed. Niemand kent de schuilplaats, zelfs niet diegene die mij liefheeft,  zeker niet diegene die mij liefheeft, als u begrijpt wat ik wil zeggen. U ziet, ik verberg me niet, ik verdedig me ook niet en er is niet veel moed voor nodig om me koud te maken. Wel enige vorm van vindingrijkheid.

En dan weer denk ik: wie weet is mijn dood ook nuttig. Kijk, ik heb bijna al mijn haren verloren, de weinige haren die ik nog heb zijn van geen betekenis en ik heb waarschijnlijk niet veel jaren meer over. Kortom, hun bedreiging boezemt me geen angst in en zo kunnen ze me de mond niet snoeren.

 

Luister, ze zeggen dat ze me niet au s??rieux kunnen nemen. Ze zeggen dat ik een vent ben die je slecht kunt begrijpen als je zijn geschiedenis analyseert. Een geschiedenis waaruit blijkt hoe oneerlijk, psychopathisch en leugenachtig ik ben. Ze zeggen dat ik niks dan leugens verkondig. Ze noemen me een hansworst, een belachelijke vent, een nar, een misdadige en een geesteszieke. Denk niet dat ik overdrijf of me laat meeslepen door woede. Niks geen woede.

 

Wel somberheid. De eenzaamheid is soms... de eenzaamheid neemt soms bezit van je geest. Ze neemt bezit van je dromen en het kost je al je fantasie om die somberte tegen te gaan.

Ik ben verlegen. Ik was zo verlegen dat ik op school nooit de moed had op te staan en te bewijzen dat ik iets geleerd had. Als de meester me riep werd ik rood en raakte mijn tong verlamd. Maar ook in die tijd lukte het me niet gehoorzaam te zijn.

 

Neemt u de geschiedenis van mijn baard. Toen ik twintig was beval men me mijn baard te laten groeien. Ik weigerde, waarop ze kwaad werden. En toen kwam er een man naar me toe. Hij zei dat ik moest gehoorzamen of weg moest gaan. ???Goed,??? zei ik, ???ik vertrek.??? ???Neen,??? riep hij, ???je moet blijven.??? ???Goed???, zei ik. ???Maar je moet wel je baard laten staan.??? ???Neen,??? zei ik, ???niks geen baard.??? ???Pas op of ik sla je.??? ???Slaat u me maar.??? Hij begon me te slaan en terwijl hij sloeg schreeuwde hij tegen me: ???Laat je baard staan.??? ???Neen???, zei ik. En hij sloeg nog harder. En hij sloeg zo lang tot hij er uitgeput bij neerviel. En toen smeekte hij me of ik mijn baard niet een klein beetje kon laten staan, gewoon opdat hij zijn gezicht niet zou verliezen. Ik zei: ???Een heel korte, drie dagen niet scheren???? ???Ja???, zei hij, en hij straalde een beetje. En zo kwam ik tot een compromis, zonder gehoorzaam te zijn...