Honoré δ’O kreeg in 2006 de Prijs van de Vlaamse Gemeenschap voor Beeldende Kunst. Hij participeerde in 2005 aan het Belgisch paviljoen op de Biënnale van Venetië met een installatie waarin de bezoeker deel uitmaakt van het kunstwerk. Hij werkt aan een steeds onaf work in progress, een planmatige opbouw van iets dat aan het worden is, maar wat? Soms verkiest hij de schetsmatige vluchtigheid van videobeelden, die als dagboekfragmenten functioneren en het moment celebreren, soms maakt hij grootschalige sculpturale installaties die schijnbaar een hybride, ruimtelijk onbeheersbare, vluchtige, ‘toevallige’ beeldtaal  gebruiken. In feite gaat het om uiterst doordachte, gechoreografeerde composities-in-de-maak. De gebruikte materialen zoals plastic buizen, goedkope stofmaskers, taperolletjes, witte lepeltjes en nepboeken worden door de kunstenaar van hun banaliteit ontdaan en omgebouwd tot poëtische schoonheid.